Jak sprawdzić autentyczność bursztynu?
Autentyczność bursztynu możemy sprawdzić, stosując tzw. domowe metody:
1. Metoda Solankowa - bursztyn unosi się na powierzchni słonej wody, podczas gdy inne żywice oraz syntetyki zazwyczaj opadają na dno.
2. Tarcie - Po potarciu o naturalny materiał bursztyn nie tylko przyciąga drobinki papieru czy kurzu,
3. Zapach - bursztyn kiedy go potrzemy to wydziela przyjemny żywiczny zapach.
4. Metoda Gorącej Igły - Poczujemy zapach gdy przytkniemy do bursztynu czubek rozżarzonej igły (Kopal, czyli młode żywice, również wydzielają silny, aromatyczny zapach, a na igle „ciągną się” charakterystyczne niteczki).
5. Zarysować Bursztyn - Można też w mniej widocznym miejscu delikatnie zarysować powierzchnię bursztynu: powstaną na niej drobne okruszki (w przypadku żywic syntetycznych będą to spiralnie zwijające się wiórki).
6. Rozpuszczalnik - Bursztyn słabo reaguje na eter i różnego rodzaju rozpuszczalniki – w kontakcie z np. lakierem do paznokci zareaguje dopiero po dłuższym czasie, podczas gdy imitacje z kopalu dość szybko staną się matowe i lepkie na powierzchni.
7. Ogień - Jeszcze bardziej inwazyjną metodą jest podpalenie bursztynu – będzie się palił jasnym płomieniem, wydzielając charakterystyczny zapach.
8. Metoda u Rzeczoznawcy bursztynu - Najlepiej udać się do Rzeczoznawcy bursztynu (rekomendują ich organizacje branżowe: Międzynarodowe Stowarzyszenie Bursztynników oraz Stowarzyszenie Rzeczoznawców Jubilerskich), który pod lupą czy mikroskopem porówna cechy charakterystyczne dla bursztynu i dokona ich krytycznej oceny. Najlepszym jednak urządzeniem do stwierdzenia autentyczności bursztynu jest spektrometr – w Polsce tego typu badania prowadzi się usługowo na Politechnice Gdańskiej, Politechnice Warszawskiej oraz w Muzeum Bursztynu w Krakowie (badanie kosztuje 30 zł i polega na pobraniu widma i sprawdzeniu, czy widoczne są punkty charakterystyczne dla bursztynu naturalnego, tzw. ramię bałtyckie). Nową, obiecującą metodą badania jego autentyczności jest mapowanie (polega na pobraniu wielu widm z różnych miejsc), jednak na razie jest ona w fazie wstępnej.
Wszyscy wiedzą, że bursztyn w słonej wodzie pływa, i pali się, wydzielając przyjemny kadzidlany zapach. Ale czy taka wiedza wystarczy dzisiaj do identyfikacji bursztynu?
Niestety nie. Bursztyn jest na tyle cennym i pożądanym kamieniem, że często bywa podrabiany. I na nasze nieszczęście, na tyle dobrze, że czasem nawet fachowcy mają problemy z odróżnieniem oryginału od podróbki. Jest to trudne, ale nie niemożliwe – na szczęście!
Autentyczność bursztynu możemy sprawdzić, stosując tzw. domowe metody:
1. Metoda Solankowa - bursztyn unosi się na powierzchni słonej wody, podczas gdy inne żywice oraz syntetyki zazwyczaj opadają na dno.
2. Tarcie - Po potarciu o naturalny materiał bursztyn nie tylko przyciąga drobinki papieru czy kurzu,
3. Zapach - bursztyn kiedy go potrzemy to wydziela przyjemny żywiczny zapach.
4. Metoda Gorącej Igły - Poczujemy zapach gdy przytkniemy do bursztynu czubek rozżarzonej igły (Kopal, czyli młode żywice, również wydzielają silny, aromatyczny zapach, a na igle „ciągną się” charakterystyczne niteczki).
5. Zarysować Bursztyn - Można też w mniej widocznym miejscu delikatnie zarysować powierzchnię bursztynu: powstaną na niej drobne okruszki (w przypadku żywic syntetycznych będą to spiralnie zwijające się wiórki).
6. Rozpuszczalnik - Bursztyn słabo reaguje na eter i różnego rodzaju rozpuszczalniki – w kontakcie z np. lakierem do paznokci zareaguje dopiero po dłuższym czasie, podczas gdy imitacje z kopalu dość szybko staną się matowe i lepkie na powierzchni.
7. Ogień - Jeszcze bardziej inwazyjną metodą jest podpalenie bursztynu – będzie się palił jasnym płomieniem, wydzielając charakterystyczny zapach.
8. Metoda u Rzeczoznawcy bursztynu - Najlepiej udać się do Rzeczoznawcy bursztynu (rekomendują ich organizacje branżowe: Międzynarodowe Stowarzyszenie Bursztynników oraz Stowarzyszenie Rzeczoznawców Jubilerskich), który pod lupą czy mikroskopem porówna cechy charakterystyczne dla bursztynu i dokona ich krytycznej oceny. Najlepszym jednak urządzeniem do stwierdzenia autentyczności bursztynu jest spektrometr – w Polsce tego typu badania prowadzi się usługowo na Politechnice Gdańskiej, Politechnice Warszawskiej oraz w Muzeum Bursztynu w Krakowie (badanie kosztuje 30 zł i polega na pobraniu widma i sprawdzeniu, czy widoczne są punkty charakterystyczne dla bursztynu naturalnego, tzw. ramię bałtyckie). Nową, obiecującą metodą badania jego autentyczności jest mapowanie (polega na pobraniu wielu widm z różnych miejsc), jednak na razie jest ona w fazie wstępnej.
Wszyscy wiedzą, że bursztyn w słonej wodzie pływa, i pali się, wydzielając przyjemny kadzidlany zapach. Ale czy taka wiedza wystarczy dzisiaj do identyfikacji bursztynu?
Niestety nie. Bursztyn jest na tyle cennym i pożądanym kamieniem, że często bywa podrabiany. I na nasze nieszczęście, na tyle dobrze, że czasem nawet fachowcy mają problemy z odróżnieniem oryginału od podróbki. Jest to trudne, ale nie niemożliwe – na szczęście!